Entrevista ao DR. Mora no IRSST para a prevención da epicondilite laboral

Fraternidad-Muprespa participou este juvésperas nunhas xornadas organizadas poloInstituto Rexional de Seguridade e Saúde no Traballo de Madrid, IRSST, acerca de TAG_________HTMLTAG910____________HTMLTAG11 de epicondilite laboral.”

Doutor José Ignacio Mora,, director do Centro de Xestión Médica da Mutua, explicou a máis de 90 asistentes que máis de 70 persoas están vinculadas a patoloxías de traballo. e a importancia tanto da súa rápida detección como da adopción de medidas de prevención adecuadas.

A epicondilite ou tamén chamada “cóbado de tenista” é unha lesión por estrés repetitivo no movemento de pronación-supinación forzada, na que se inflaman os tendóns dos músculos do lado externo do cóbado (os músculos extensores dos dedos e do pulso, e os supinadores do antebrazo cunha orixe común TAG___93_______ epicondilio).___

"É unha patoloxía complicada de diagnosticar, é clínica, precisa de certas manobras de exploración e con ecografía pódese confirmar. Cando o traballador comece a sentir os primeiros síntomas, debe ser trasladado ao seu servizo médico preventivo, para que avalíe un diagnóstico e determine o que hai que facer."

A epicondilite é un proceso que se xera co paso do tempo, comeza con molestias que poden acabar en algo crónico. "O risco está no carácter repetitivo dos movementos, non só a carga senón tamén o número de veces que se fai ese xesto e o tempo que o estamos facendo durante a xornada laboral."

Algúns dos factores que poden influír son a idade, xa que os tendóns perden flexibilidade e resistencia, e patoloxías metabólicas como a diabetes. Hai que ter en conta que practicar deportes de raqueta tamén é un factor desencadeante deste tipo de lesións.

Dr. Mora indica que “o tratamento deste tipo de doenzas adoita ser con analxésicos e infiltracións e rehabilitación, xa que a cirurxía non é moi determinante”.

Que facer cando a patoloxía xa existe?

É imprescindible quentar previamente as articulacións, neste caso da parte superior, e non só facelo de forma illada, senón que debe ser hábito e interiorizado na vida cotiá dos traballadores.

Hai que tomar medidas ergonómicas e organizativas, facer certos cambios para que desapareza o risco en determinadas tarefas e ademais combinado con rotacións de quendas e tempos de descanso, o cambio de tarefas repetitivas será de gran axuda.