O traballador actuou conforme ás recomendacións médicas e non violou a boa fe contractual durante a súa baixa médica.

Resólvese o recurso no 3139/24, interposto por empresa do sector do automóbil, contra a sentenza do Xulgado do Social número 1 de Valladolid, do 14 de outubro de 2024 (autos 753/2024).

O traballador foi despedido mediante escrito do 6 de xuño de 2024. Estaba en incapacidade temporal desde o 12/06/2023 (IT) por dor lumbar aguda desde xuño de 2023. O traballador, con antigüidade dende 2004 e categoría de oficial de 3a, tamén presentaba problemas cervicais. A empresa contratou detectives para o seguimento durante 9 días.

Durante este seguimento, documentouse que realizaba algunhas actividades físicas como camiñar, conducir, levar mochilas (unha cun hurón), lavar a súa furgoneta cunha lavadora a presión ou ir a un camiño a pé durante 10-15 minutos. Os informes de varios días de seguimento, incluída unha gravación, foron proporcionados ao xuízo.

O servizo médico da empresa recomendara evitar o levantamento de pesas e as posturas forzadas. A empresa considerou incompatibles coa súa situación de baixa as actividades que realizaba a diario e xustificou un despedimento disciplinario por vulneración da boa fe contractual (art. 54.2.d ET).

O traballador impugna o despedimento, e o Xulgado do Social número 1 de Valladolid declarou o despedimento improcedente., condenando a Renault a elixir entre a reincorporación ou o pagamento dunha indemnización de 61.632,55 €, con aboamento dos salarios de tramitación se optase pola reincorporación.

A empresa presentou un recurso ante o TSJ de Castela e León, expoñendo dúas razóns principais:

• Revisión de feitos: a súa alegación baseouse nun informe policial, solicitou modificar o noveno feito probado para eliminar unha frase (“sentado nunha cadeira portátil”) e engadir outra referida á profesión habitual do traballador.
• Infracción normativa: afirmou unha interpretación incorrecta do art. 54.2.d ET, e sostivo que as actividades desenvolvidas pola demandante en situación de IT eran incompatibles co prexuízo alegado e suficientes para xustificar o despedimento por incumprimento contractual grave. Así mesmo, citou as disposicións do convenio colectivo de aplicación.

O TSJ rexeita por completo o recurso da empresa polos seguintes motivos:

A Sala lembra que, de acordo coa xurisprudencia do Tribunal Supremo, Os informes dos detectives privados, aínda que se presenten por escrito, non constitúen proba documental idónea para modificar feitos probados nun recurso. Considéranse probas testemuñais indebidas, e para que teñan plenos efectos deben ser ratificadas no xulgado polos seus autores.. Dado que isto non se produce, a modificación de feito solicitada non pode prosperar.

En canto ao fondo do asunto, O Xulgado analiza se as actividades do traballador durante a súa informática son incompatibles co seu proceso de recuperación ou se evidenciaron unha capacidade para traballar.. Non obstante, sinala que as actividades observadas (pasear, conducir, levar mochilas lixeiras, lavar un vehículo) non son incompatibles co seu diagnóstico nin co tratamento recomendado (que incluía exercicios como ioga, pilates, andar).

Non está probado que tales actos prexudiquen ou atrasen a recuperación, nin que supoñan unha simulación de enfermidade.. O actor aínda estaba en tratamento médico e baixo control de fisioterapia, no que se lle recomendaba camiñar, evitar posturas prolongadas e realizar exercicios lumbares. O traballador actuou de boa fe.

O TSJ de Castela e León aplica a teoría gradualista. O despedimento disciplinario por violación da boa fe só é posible se as actividades realizadas en TI revelan aptitude para traballar ou retrasan a curación. Ao non concorrer estas circunstancias, ratifica a declaración de inadmisión do despedimento. É posible un recurso para a unificación da doutrina.