Hospitais Intermutuais de Levante e Euskadi: exemplo de integración

O camiño da recuperación dos pacientes e traballadores protexidos por Fraternidad-Muprespa que requiran atención hospitalaria non pasa exclusivamente polo Hospital da Habana Fraternidad-Muprespa. Tamén o fai a través de dous centros intermutuais, participados conxuntamente por varias Mutuas Colaboradoras coa Seguridade Social, entre elas, Fraternidad-Muprespa.

Os Hospitais Intermutuais de Levante e Euskadi son un exemplo de colaboración e integración de xestión, sempre apostando polo que constitúe a esencia mesma dun centro hospitalario mutual: a prestación de asistencia médica, cirúrxica e rehabilitadora aos traballadores protexidos.

El Hospital Intermutual de Levante Nace en 1972 por iniciativa de 22 mutuas de empresarios. Actualmente no centro están representadas Fraternidad-Muprespa, Asepeyo, Fremap, Ibermutua, MAZ, MC Mutual, Mutua Universal, Umivale Activa e Unión de Mutuas. Pola súa banda, o Hospital Intermutual de Euskadi Foi creado por iniciativa de Fraternidad-Muprespa, Asepeyo, Fremap, MC Mutual e Mutua Universal e comezou a súa andaina en 1996.

Mentres que o primeiro está situado en San Antonio de Benageber, unha localidade próxima a Valencia, a segunda está no centro de Bilbao, pero preparándose para mudarse.

Pero por que é tan importante o modelo intermutual? Para responder a esta pregunta acudimos a dous directores de Fraternidad-Muprespa que forman parte das Xuntas de Goberno destes hospitais.

"O Hospital Intermutual de Levante fomenta a optimización dos recursos, xa que presta servizos sanitarios que, de forma illada, as mutuas, non poderían atopar cos seus propios recursos", explica. José Ignacio Mora, vicepresidente da Xunta de Goberno de HI Levante e director do Centro de Xestión Médica de Fraternidad-Muprespa.

En termos semellantes dise José Ignacio Díaz Lucas, vicesecretario da Xunta de Goberno do HI de Euskadi e director territorial Norte de Fraternidad-Muprespa. “O modelo hospitalario intermutual permítenos aproveitar o uso da contorna hospitalaria propia, centralizada na patoloxía do trauma, que reduce notablemente o gasto en asistencia sanitaria con recursos externos, os atrasos nas intervencións e a minimización das secuelas postcirúrxicas en forma de discapacidade”.  

Ambos tamén coinciden na importancia de que estes centros vaian da man, en diversos aspectos, das Mutuas que os integran. Segundo José Ignacio Mora, “son centros aliñados coa filosofía das Mutuas, baseados na recuperación dos nosos pacientes coa maior calidade asistencial no tempo preciso”.

Pola súa banda, José Ignacio Díaz Lucas engade que “o hospital intermutual coñece a idiosincrasia das Mutuas, as súas necesidades, os seus recursos, os seus trámites e permítenos ofrecer un tratamento integral ao paciente, da máxima calidade, próximo e eficiente, en plena conexión cos sistemas informáticos da nosa mutua”.

Tendo en conta que José Francisco Domenech (HI Levante) e Asier Agote (HI Euskadi) son os profesionais encargados do complexo mecanismo de xestión hospitalaria e que en entrevistas nas vindeiras semanas achegaranos á realidade destes hospitais.